Doradztwo inwestycyjne

Doradztwo inwestycyjne staje się coraz powszechniej braną pod uwagę alternatywą przy podejmowaniu decyzji dotyczących inwestowania. Sytuacja makroekonomiczna kształtuje się obecnie w taki sposób, że oszczędzanie większych sum pieniędzy na bankowej lokacie po prostu się nie opłaca.

Smutny koniec przedsięwzięć w rodzaju Amber Gold, które miało zapewnić zarobek znacznie powyżej 10 % w skali roku zakończyło się ogólnopolską aferą. Inwestycje w nieruchomości są ryzykowne, szczególnie w obliczu coraz częściej spotykanych opinii o zbliżającej się „kolejnej bańce na rynku nieruchomości”. Co więc mają zrobić osoby doskonale sprawdzające się na swojej pracy, te, które osiągnęły sukces i zarobiły duże pieniądze – ich firma ma się świetnie, inwestycje poczynione, a nadal pozostało trochę środków? Jak pomnożyć kapitał, gdy znany się na transporcie, logistyce czy pisaniu aplikacji w niszowych językach programowania, a nie znamy się na inwestowaniu pieniędzy? Dzisiejszy świat wymaga specjalizacji i jest sprawą oczywistą, że nie każdy musi znać się na wszystkim. Czy istnieją profesjonaliści, którzy zawodowo zajmują się zarabianiem pieniędzy dla swoich klientów? Tak. Przedstawiamy doradców inwestycyjnych, którzy mają licencję na …zarabianie.

Doradztwo inwestycyjne

Zatem jeżeli zamierzamy rozpocząć korzystanie z doradztwa inwestycyjnego dobrze jest dowiedzieć się na jego temat nieco więcej. Doradztwem inwestycyjnym nazywamy płatną usługę dotyczącą stworzenia pisemnej lub ustnej rekomendacji co do wykonania określonych aktywności na rynku finansowym. Wspomniana rekomendacja powinna zostać poprzedzona stworzeniem profilu weryfikującego sytuację finansową klienta i jego skłonność do ryzyka. Wypełniając specjalne ankiety klient daje specjalistom wiedzę na podstawie której kwalifikują go oni od określonego profilu inwestycyjnego, co oznacza, że mogą mu być rekomendowane określone produkty, zgodne z uzyskanym profilem.

W zakresie wspomnianych rekomendacji można rozróżnić: kupno, sprzedaż, subskrypcję, wymianę, wykonanie czy też wykup określonych instrumentów finansowych, albo wykonanie lub powstrzymanie się od wykonania określonych aktywności – uprawnień wynikających z określonego instrumentu finansowego – sprzedaży, subskrypcji, wymiany, wykonania czy wykupu.

O jakich dokładnie instrumentach finansowych mowa informuje nas w sposób wyczerpujący artykuł 2 Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, która stanowi równocześnie podstawę prawną działania biur maklerskich i wprowadza ograniczenia w dostępie do zawodu doradcy inwestycyjnego.

Wspomniana ustawa wprowadza również rozróżnienie między zawodem maklera i doradcy. W praktyce opisywane rozróżnienie polega głównie na ograniczeniach dotyczących zawodu maklera w stosunku do doradcy. O ile makler przyjmuje i realizuje zlecenia dotyczące określonych aktywności na rynku papierów wartościowych, o tyle doradca inwestycyjny zajmuje się zadaniami o bardziej kompleksowym charakterze przyjmującymi formę zarządzania całym portfelem inwestycyjnym zlecającego.

Działalność maklerska i inwestorska może być prowadzona wyłącznie po uzyskaniu zgody Komisji Nadzoru Finansowego, a dla zapewnienia najwyższej jakości i profesjonalizmu świadczonych usług przytoczona już wyżej ustawa narzuca wspominanym podmiotom obowiązek zatrudniania osób o określonej i zweryfikowanej wiedzy – maklerów i doradców inwestycyjnych.

Prowadzenie działalności inwestycyjnej bez wymaganych prawem zezwoleń jest zagrożone sankcjami o charakterze karnym. Ogromnego znaczenia nabiera również etos i etyka powiązana z zawodem doradcy inwestycyjnego – obowiązek zachowania poufności oraz kierowanie się wyłącznie dobrem klienta ma w przypadku doradcy inwestycyjnego znaczenie fundamentalne.

Doradca inwestycyjny

Przepisy prawa w sposób wyczerpujący określają metody, którymi można dostać się na listę doradców inwestycyjnych prowadzoną i nadzorowaną przez Komisję Nadzoru Finansowego. Najpowszechniejszą metodą jest zaliczenie państwowego egzaminu przeprowadzanego pod auspicjami KNF, kolejne opcje obejmują metody szczególne w stosunku do wskazanej powyżej – jest to ukończenie studiów wyższych zrealizowanych w oparciu o umowę, której podstawę stanowi art. 129 ust. 1c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, formalne uznanie kwalifikacji nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej –podstawa prawna – Dz. U. z 2016 r. poz. 65, zaliczenie sprawdzianu umiejętności przed Komisją Egzaminacyjną dla Doradców Inwestycyjnych przy jednoczesnym nadaniu przez organizację zagraniczną tytułu uprawniającego do ubiegania się o wpis na listę doradców inwestycyjnych bez konieczności zdawania egzaminu. Alternatywne metody dostania się na listę są więc reglamentowane i ograniczone. Najczęściej trzeba po prostu zdać egzamin.

Widać wyraźnie, że doradca inwestycyjny to prestiżowy zawód, a obecność na liście doradców inwestycyjnych daje rękojmię wysokich standardów obsługi, szczególnie jeśli nasz doradca będzie w kwestiach finansowych tak samo profesjonalny jak i w kwestiach etycznych dbając przede wszystkim o dobro swoich klientów.